Volgens Daniel Kahneman (87), Nobelprijswinnaar en wereldberoemd psycholoog, is ‘ruis’ fascinerend én een van de grootste problemen in ons werk.

Kahneman: "Het woord ruis komt uit de meettheorie. Als je meermalen dezelfde lijn meet, met een hele precieze liniaal, krijg je niet telkens dezelfde resultaten. Iedere meting is net iets anders. Deze variatie noem je "ruis”.
Kahneman schreef, met twee andere bekende auteurs, Olivier Sibony en Cass Sunstein, een lijvig boek over het onderwerp. "Noise" in vertaling "Ruis", verscheen dit voorjaar.
 In talloze branches en beroepen blijkt niet alleen dat collega’s onderling sterk verschillen in hun oordeel, maar ook dat dezelfde professional dezelfde vraag op verschillende momenten vaak verschillend beoordeelt. Ongewenste variatie is alomtegenwoordig.

Volgens Kahneman kan ruis vaak makkelijk bestreden worden: "Bijvoorbeeld door meerdere mensen onafhankelijk iets te laten beoordelen en dan het gemiddelde te nemen. Twee hoofden zijn beter dan één. Daarnaast helpt het als je vooraf criteria opstelt voor een beslissing, en een casus op al die criteria afzonderlijk waardeert. Pas aan het eind sta je jezelf toe een oordeel te vellen. Organisaties kunnen dit soort procedures opstellen voor het nemen van beslissingen. In veel gevallen reduceert dat de ruis. Ik noem dat beslissingshygiëne.”
 
Kahneman is een voorstander van dit soort beslisregels, van checklijsten en algoritmes. Maar maakt dat organisaties uiteindelijk niet al te bureaucratisch?
 
„Bureaucratie is geen vriendelijk woord. Ik noem het liever gedisciplineerd denken. Maar het klopt dat mensen hier niet van houden. Daarom moet je ze betrekken bij het bedenken van dit soort maatregelen. Ze moeten het ervaren als ondersteuning bij hun werk. Niet als een regel die je van bovenaf doordrukt.”